Maksymalne wynagrodzenie wójta, burmistrza, prezydenta miasta po zmianie procedowanych w Senacie przepisów ma wynieść w tym roku 13 990,24 zł, starosty – 11 591,92 zł, natomiast marszałka województwa – 14 989,55 zł. Obecnie górna granica to 12 525,94 zł, wynagrodzenie zależy jednak od liczby mieszkańców danej jednostki.
Uchwalona w piątek przez Sejm ustawa przewiduje, że wynagrodzenie pracowników samorządowych zatrudnionych na podstawie wyboru będzie powiązane z wysokością wynagrodzeń sędziów Sądu Najwyższego. Po zmianie przepisów ustawy maksymalne wynagrodzenie wójta, burmistrza, prezydenta miasta będzie mogło wynieść w tym roku 13 990,24 zł, starosty – 11 591,92 zł, natomiast marszałka województwa – 14 989,55 zł. Ustawa przewiduje też zniesienie dodatków funkcyjnych dla tych osób. Szczegóły zostaną przedstawione w przepisach wykonawczych, gdyż dotychczasowe rozporządzenie ma obowiązywać nie dłużej niż trzy miesiące.
Przepisy regulujące wysokość wynagrodzenia osób zatrudnionych na podstawie wyboru zawarte są bowiem zarówno w ustawie o pracownikach samorządowych, jak i rozporządzeniu ws. wynagradzania pracowników samorządowych. To na nich opierają się radni, przyjmując uchwały w sprawie wynagrodzeń włodarzy.
Górną granicę wynagrodzenia reguluje ustawa o pracownikach samorządowych. Zgodnie z tą ustawą, uwzględniając wszystkie składniki i dodatki, pensja wójta, burmistrza, prezydenta miasta, marszałka i starosty nie może być obecnie wyższa niż siedmiokrotność kwoty bazowej, która wynosi 1 789,42 zł. Siedmiokrotność kwoty bazowej to 12 525,94 zł brutto. Związek Miast Polskich wskazuje jednak, że pensja prezydenta w mieście innym niż Warszawa w praktyce to najwyżej ok. 10 tys. zł, co jest spowodowane 20-proc. obniżką wynagrodzenia zasadniczego samorządowców, którą dokonano w 2018 r. nowelizacją rozporządzenia.
Uzależniona od liczby mieszkańców danej jednostki pensja zasadnicza jest jednym ze składników wynagrodzenia samorządowców. Rzutuje ona na wysokość innych składowych.
Najwyższe wynagrodzenie zasadnicze, wynoszące 5,2 tys. zł, przepisy przewidują w odniesieniu do prezydenta m.st. Warszawy. W przypadku prezydenta innych miast widełki wynoszą od 3,8 tys. zł do 5 tys. zł.
Te same kwoty obowiązują wójta lub burmistrza w gminie powyżej 100 tys. mieszkańców. W gminach, gdzie liczba mieszkańców przekracza 15 tys. ale jest mniejsza niż 100 tys., widełki wynoszą 3,6 tys. – 4,8 tys. zł. Natomiast w gminach do 15 tys. mieszkańców jest to nieco mniej – ustalane przez radę gminy wynagrodzenie zasadnicze waha się od 3,4 tys. zł do 4,7 tys. zł.
Również w przypadku wynagrodzenia starostów i marszałków znaczenie ma liczba mieszkańców danego powiatu lub województwa. Powiaty podzielono na trzy kategorie – powyżej 120 tys. mieszkańców, 60 tys. – 120 tys. mieszkańców oraz poniżej 60 tys. mieszkańców. Z kolei województwa dzielą się na dwie kategorie, a graniczną liczbą jest 2 mln mieszkańców.
Obok wynagrodzenia zasadniczego wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta), staroście oraz marszałkowi województwa przysługuje dodatek funkcyjny, którego maksymalna wysokość również zapisana jest w rozporządzeniu i zależy od wielkości danej jednostki.
Maksymalny dodatek funkcyjny dla prezydenta stolicy to 2,5 tys. zł. Tyle samo przysługuje prezydentowi miasta na prawach powiatu powyżej 300 tys. mieszkańców. Natomiast włodarz miasta do 300 tys. mieszkańców może otrzymać z tego tytułu do 2,1 tys. zł.
Maksymalny poziom tego dodatku dla wójtów i burmistrzów – w zależności od wielkości gminy – wynosi od 1,9 tys. zł do 2,1 tys. zł. Liczba ludności ma także znaczenie przy ustalaniu dodatku funkcyjnego dla starostów.
Pozostałe składniki pensji samorządowców – dodatek specjalny, oraz dodatek za wysługę lat – są procentowe.
Zgodnie z rozporządzeniem, przysługuje im dodatek specjalny w kwocie wynoszącej co najmniej 20 proc. i nieprzekraczającej 40 proc. łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego. Jedynie w urzędach: miasta stołecznego Warszawy oraz miast powyżej 300 tys. mieszkańców – kwota ta nie może przekroczyć 50 proc. łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego.
Dodatek za wieloletnią pracę przysługuje po pięciu latach pracy, w wysokości 5 proc. miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten wzrasta o 1 proc. za każdy rok pracy do momentu, kiedy osiągnie 20 proc. wynagrodzenia.
Źródło: Serwis Samorządowy PAP
