Przed nami Święta Zmartwychwstania Pańskiego, znane jako Wielkanoc. Są to najważniejsze święta dla Chrześcijan.
– Dla chrześcijan Święta Zmartwychwstania Pańskiego są najważniejsze, ponieważ przypominają o wielkiej miłości Boga do człowieka. Jezus przez swoją śmierć na krzyżu dokonał zbawienia każdego człowieka, a przez swoje zmartwychwstanie pokazał, że śmierć jest początkiem nowego lepszego życia. Symbolika świąt Wielkanocnych jest bardzo głęboko, ukazuje przede wszystkim narodzenie nowego życia, przejście ze świata starego do nowego. Chrystus Zmartwychwstały wszystko czyni nowe – powiedział ks. Marcin Sawicki, rzecznik prasowy Kurii Archidiecezji Warmińskiej.
Warto przytoczyć, co niosą za sobą poszczególne dni wielkiego tygodnia. Wielki Tydzień rozpoczęliśmy Niedzielą Palmową. W tym dniu święciliśmy palmy na pamiątkę uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy. Jednak ten Tydzień można potraktować jako wyjątkowy, ponieważ Niedzielę Zmartwychwstania można także zaliczyć do niego, choć jest pierwszym dniem okresu wielkanocnego. Taki układ Tygodnia przedstawia kard. Joseph Ratzinger w książce “Duch liturgii”. Mówi tu o tygodniu, który ma osiem dni, a rozpoczyna i kończy się w niedzielę.
Wielki Czwartek jest dniem upamiętniającym ustanowienie przez Jezusa Eucharystii w czasie Ostatniej Wieczerzy. Dla kapłanów ten dzień jest ważny dlatego, że Jezus ustanowił również sakrament kapłaństwa. Tego dnia sprawuje się dwie Msze święte, jedną przed południem w kościele katedralnym, pod przewodnictwem biskupa ordynariusza i drugą w każdym kościele parafialnym.
Pierwsza Msza święta nazywana jest Mszą Krzyżma. Ta nazwa pochodzi od obrzędu błogosławieństwa olei świętych. W czasie tej Mszy całe prezbiterium zgromadzone wokół swojego biskupa, odnawia przyrzeczenia kapłańskie. Ma to miejsce po homilii. Podczas tej Mszy świętej biskup dokonuje błogosławienia oleju chorych, oleju katechumenów i krzyżma, używanego przy chrzcie, bierzmowaniu, święceniach kapłańskich i biskupich oraz dedykacji kościołów i ołtarzy.
Drugą Mszę świętą odprawia się wieczorem na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy Jezusa z Apostołami. Podczas liturgii dokonuje się symbolicznego obmycia nóg dwunastu osobom, na pamiątkę obmycia nóg Apostołom przez Chrystusa. Po modlitwie po komunii przenosi się Najświętszy Sakrament do kaplicy adoracji, gdzie jest przechowywany do uroczystości wielkopiątkowych i na potrzeby chorych.
Kolejnym dniem Triduum Paschalnego jest Wielki Piątek to dzień, w którym nie odprawia się Mszy Świętej. Jest to dzień głębokiej żałoby, dzień śmierci Chrystusa. W kościołach odbywa się Liturgia Męki Pańskiej. Obrzędy rozpoczynają się oddaniem czci ołtarzowi przez kapłana, który pada krzyżem, a cały lud modli się w ciszy. Po dłuższej chwili kapłan i lud wstają. Główny celebrans z miejsca przewodniczenia odmawia modlitwę, po której następuje liturgia słowa. Po jej zakończeniu następuje najważniejszy moment całych uroczystości wielkopiątkowych – adoracja krzyża. Celebrans staje przed ołtarzem, odsłania krzyż, śpiewając: Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata, na co lud odpowiada: Pójdźmy z pokłonem. W tym momencie rozpoczyna się adoracja krzyża. Po tym obrzędzie następuje komunia święta. Po komunii celebrans dokonuje wystawienia Najświętszego Sakramentu w monstrancji przykrytej białym przezroczystym welonem i przenosi się go do Grobu Pańskiego.
Wielka Sobota jest dniem, w którym również nie sprawuje się Mszy Świętej. Przez cały dzień nawiedzamy Grób Pański, adorujemy Najświętszy Sakrament. Tego dnia w polskiej tradycji kapłani na specjalnych nabożeństwach błogosławią pokarmy na stół wielkanocny, chleb, jaja, wędlinę i sól. Obrzędy liturgiczne rozpoczynają się wieczorem po zachodzie słońca Wigilią Paschalną i dzielą się na cztery części: liturgię światła, liturgię słowa, liturgię chrzcielną i liturgię eucharystyczną. Bezpośrednio po Wigilii Paschalnej może odbyć się procesja rezurekcyjna, która ogłasza światu, że Chrystus Zmartwychwstał. Jeśli natomiast procesja odbywa się w Niedzielę Zmartwychwstania o świcie, co jest częstsze w tradycji polskiej, to obrzędy Wigilii kończą się wystawieniem Najświętszego Sakramentu w Grobie Pańskim.
W Wielką Sobotę idziemy do Kościoła i świecimy pokarmy. Jest to zwyczaj, który odprawiany jest już od wieków- Tradycja święcenia pokarmów w Wielką Sobotę sięga VIII wieku, ale zwyczaj ten dotarł do Polski znacznie później, dopiero w XIV wieku. Pokarmy, które święcimy w Wielką Sobotę, są ściśle związane z tradycją świąt wielkanocnych. To, co wkładamy do koszyczka, ma głęboką symbolikę. W tradycyjnym wielkanocnym koszyczku nie może zabraknąć baranka, który jest symbolem zmartwychwstałego Chrystusa. Uosabia triumf życia nad śmiercią, przezwyciężenie zła i odkupienie grzeszników. Znajdują się także wędlin i mięsa, które symbolizują starotestamentalnego baranka ofiarnego. Kolejny obowiązkowy element to jajka – symbol odradzającego się życia, zmartwychwstania i zwycięstwa nad śmiercią. Jajka to również oznaka płodności. Ważny jest także chleb, który w tradycji chrześcijańskiej symbolizuje Ciało Chrystusa, a także sól, która chroni przed zepsuciem, konserwuje i oczyszcza – dodaje ks. Marcin Sawicki.
Ludzie często uważają, że Święta Bożego Narodzenia są ważniejsze od Wielkanocnych i nadają im większą rangę. Wiadomo, że wtedy dajemy sobie prezenty czy robimy dwanaście potraw. Jednak, ks. Marcin Sawicki powtarza, że z chrześcijańskiego punktu widzenia, więcej znaczą Święta Wielkanocne- Ważniejsze od Bożego Narodzenia są święta Wielkanocne, ponieważ przypominają o wielkiej miłości Boga do człowieka. Wielkanoc dla chrześcijan, upamiętnia śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. W świętach wielkanocnych najważniejsza jest prawda, że Chrystus prawdziwie zmartwychwstał. Chrystus przyszedł po to, żeby umrzeć za ludzi na krzyżu. Celem było zbawienie człowieka. Dla chrześcijan Boże Narodzenie jest bardzo rodzinnym świętem. Natomiast jeśli chodzi o przeżycia religijne, Wielkanoc jest najważniejszym świętem.
