Zwiększenie liczebności grup przedszkolnych i objęcie subwencją oświatową wychowania przedszkolnego również dzieci 3 – 5 lat – takie są postulaty Kongresu Gmin Wiejskich.
W przyjętym na Kongresie stanowisku wójtowie i burmistrzowie podkreślają, że od czasu przejęcia odpowiedzialności za oświatę gminy wiejskie i miejsko-wiejskie „borykają się nieustannie z problemami finansowymi i organizacyjnymi, ponieważ wydatki na edukację stanowią znaczącą pozycję w ich budżetach”.
„Kwestia finansowania oświaty jest coraz większą bolączką dla wielu samorządów. (…) Poziom niezbędnego udziału własnych środków w finansowaniu podstawowych działań oświatowych uniemożliwia prawidłową realizację zadań własnych gminy i determinuje jej rozwój” – alarmują.
Ich zdaniem wobec wzrostu gospodarczego i zwiększonych dochodów państwa należy zwiększyć nakłady na edukację. „W przeciwnym wypadku wiele samorządów lokalnych stanie przed paraliżem budżetów. Aby tego uniknąć konieczna jest zmiana prawa oświatowego i modelu finansowania oświaty w Polsce” – oceniają.
Uczestnicy XIX Kongresu Gmin Wiejskich sformułowali jedenaście postulatów:
1. Zmianę systemu kształcenia nauczycieli tak, aby do zawodu tego trafiali najlepsi kandydaci. Wskazane byłoby wyznaczenie uczelni gwarantujących wysoki poziom nauczania i praktycznego przygotowania do zawodu. Liczba przyjęć na uczelnie powinna być ograniczona w skali kraju.
2. Rozważenie wprowadzania zmian w dotychczasowym systemie awansu zawodowego, ponieważ obecnie poszczególne stopnie awansu są bardziej związane ze stażem pracy nauczyciela, a nie jego faktycznymi umiejętnościami i zaangażowaniem w proces nauczania. Po osiągnięciu stopnia nauczyciela dyplomowanego, brak jest motywacji do dalszej wzmożonej aktywności i podnoszenia kwalifikacji.
3. Likwidację ustawy Karta Nauczyciela i zastąpienie jej innym dokumentem, który będzie chronił zawód nauczyciela, ale w sposób dający możliwość promowania i awansu tych najlepszych oraz rozwiązania stosunku pracy z nauczycielami, którzy nie spełniają współczesnych oczekiwań w procesie kształcenia.
4. Dostosowanie podstawy programowej kształcenia ogólnego w szkołach podstawowych do możliwości uczniów. Program powinien być tak skonstruowany, by uczniowie szkół podstawowych mogli sobie z nim sami poradzić bez korzystania z korepetycji.
5. Przywrócenie pełnej możliwości kształtowania sieci szkolnej przez samorządy, co ma szczególne znaczenie na obszarach wiejskich, gdzie problem depopulacji, a tym samym problem malejącej liczby uczniów wymaga trudnych decyzji.
6. Zapewnienie środków finansowych na poziomie pokrywającym w pełni koszty bieżącego funkcjonowania oświaty, a w szczególności pełne zabezpieczenie środków na podwyżki dla nauczycieli.
7. Likwidację dodatku uzupełniającego wprowadzonego art. 30a ustawy Karta Nauczyciela, który jest znacznym obciążeniem dla budżetów samorządów, a nie wpływa na podniesienie motywacji do lepszego poziomu nauczania, ma wręcz charakter demotywujący.
8. Rozważenie przejęcia przez rząd finansowania wynagrodzeń dla nauczycieli, które to przejęcie przywróciłoby racjonalność ekonomiczną i sprawiło, że ten sam podmiot, który kształtuje wysokość wynagrodzeń, byłby odpowiedzialnym za skutki podejmowanych przez siebie decyzji.
9. Zwiększenie liczebności grup przedszkolnych z 25 na 28 dzieci. Zwiększenie liczebności oddziału pozwoliłoby objąć wychowaniem przedszkolnym większą liczbę dzieci, tym bardziej, że frekwencja w przedszkolach rzadko wynosi 100 proc.
10. Objęcie subwencją oświatową zadań z zakresu wychowania przedszkolnego dzieci 3 – 5 lat. Dotacja przedszkolna naliczana na te dzieci nie rekompensuje ustawowego ograniczenia wysokości opłat pobieranych od rodziców za świadczenia udzielane przez publiczne przedszkole oraz publiczną inną formę wychowania przedszkolnego w czasie przekraczającym ustalony przez radę gminy czas bezpłatnego nauczania, wychowania i opieki.
11. Zmianę sposobu naliczania dotacji dla niepublicznych szkół i przedszkoli. W dotacjach tych powinno się uwzględniać wyłącznie standard A subwencji. Nie powinny natomiast być powiększane o wskaźnik korygujący Di, który obrazuje strukturę zatrudnienia nauczycieli na poziomie gminy dotującej chyba, że szkoły i przedszkola niepubliczne zostaną zobligowane przepisami prawa do zatrudnienia kadry pedagogicznej na podstawie ustawy Karta Nauczyciela.
Źródło: Serwis PAP
