Posłowie PiS proponują zmianę obowiązującego od zaledwie kilku tygodni nowego Prawa wodnego. Chodzi m.in. o zmianę w procesie wydawania decyzji środowiskowych, które zostały wszczęte i niezakończone przed 1 stycznia 2018 r.
PiS złożyło w Sejmie projekt nowelizacji ustawy Prawo wodne, który zakłada, że do postępowań w sprawach decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz w sprawach ponownej oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie obowiązującej ówcześnie ustawy, stosowane były przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie ustawy – Prawo wodne, to jest dniem 1 stycznia 2018 r.
Jak tłumaczą posłowie, obecna ustawa Prawo wodne, która nakazują stosowanie „nowych” przepisów – również w przypadku postępowań będących w toku, powoduje „liczne wątpliwości interpretacyjne”.
Chaos w ocenach oddziaływania na środowisko
Wątpliwości, na które zwrócili uwagę autorzy projektu dotyczą m.in. tego, czy czynności procesowe dokonane pod rządami ówcześnie funkcjonujących przepisów (tj. do dnia 31 grudnia 2017 r.), np. wydanie postanowienia o braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, powinny być dokonywane powtórnie.
Zdaniem projektodawców konieczność stosowania obowiązujących regulacji powoduje, że aktualnie organy pierwszej i drugiej instancji, prowadząc postępowania w sprawach decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz ponownej ooś, zobowiązane są do uzyskania od organów właściwych w sprawach ocen wodnoprawnych, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne, opinii i uzgodnień wprowadzonych ww. ustawą.
W uzasadnieniu projektu podkreślono też, że zaistniała sytuacja prawna utrudnia prowadzenie postępowań administracyjnych wszczętych według przepisów w brzmieniu przed dniem wejścia w życie ustawy – Prawo wodne. Chodzi m.in. o konieczność odsyłania dokumentacji i uzupełnienia stanowisk organów w sprawach ocen wodnoprawnych po zakończeniu postępowania dowodowego, a także na etapie postępowania drugoinstancyjnego, oraz powtarzania wybranych czynności administracyjnych, m.in. ponowne informowanie stron postępowania na podstawie art. 10 ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego, udział społeczeństwa, kolejne zawiadomienia o niemożliwości załatwienia sprawy w ustawowo przewidzianym terminie i inne.
Praktyka stosowania wprowadzonych do ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2017 r. poz. 1405, z późn. zm.) regulacji, wynikających ze zmiany ustawy – Prawo wodne, wskazuje na znaczące oraz narastające opóźnienia postępowań będących w toku.
Projektodawcy wskazali też na niespójność obecnej regulacji, która wprowadziła obowiązek stosowania „nowych” przepisów w ramach ponownej oceny oddziaływania na środowisko, która jest postępowaniem cząstkowym w ramach postępowania zmierzającego do wydania decyzji inwestycyjnej, podczas gdy samo postępowanie główne dotyczące decyzji inwestycyjnej prowadzone ma być w oparciu o przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie ustawy – Prawo wodne.
Nieważne decyzje Wód Polskich?
W uzasadnieniu projektu zwrócono też uwagę, że Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie, które uzyskało nowe kompetencje w zakresie opiniowania i uzgadniania decyzji środowiskowych jest jeszcze w trakcie tworzenia struktury organizacyjnej, co będzie generowało opóźnienia w prowadzonych postępowaniach administracyjnych.
Wskazano też, że w obecnej ustawie Prawo wodne nie uregulowano wszystkich kwestii dotyczących właściwości rzeczowej i miejscowej Wód Polskich, co zdaniem autorów projektu, „może prowadzić do obarczenia wydawanych, na podstawie obowiązujących przepisów, decyzji kwalifikowaną wadą nieważności”.
Inwestycje przeciwpowodziowe wyjątkiem
Autorzy projektu proponują, aby wyjątkiem wprowadzonym od ww. reguły był ust. 1a, który nakazuje stosowanie art. 64 ust. 2 pkt 3, art. 74 ust. 1 pkt 5, art. 77 ust. 2 pkt 3 i art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko w brzmieniu nadanym art. 509 ustawy – Prawo wodne.
„Powyższe ma na celu uwzględnienie korzystniejszych wymogów prawnych względem inwestycji realizowanych na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1377 i 1381)” – napisano w uzasadnieniu.
Ponadto w ust. 1b wyłączono stosowanie przepisu art. 428 ustawy – Prawo wodne względem decyzji wymienionych w ust. 1, wydanych na podstawie dotychczasowych przepisów. Zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 428 decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach (lub decyzja poprzedzona przeprowadzeniem ponownej oceny oddziaływania na środowisko) zastępuje ocenę wodnoprawną. Wyłączenie, o którym mowa powyżej, dotyczy postępowań, w których nie brał udziału organ właściwy w sprawach ocen wodnoprawnych.
Obowiązujące od 1 stycznia 2018 r. nowe Prawo wodne zastąpiło ustawę z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne. Nowe przepisy zreformowały system zarządzania zasobami wodnymi, zastępując dotychczasowe organy właściwe w sprawach gospodarki wodnej jednym podmiotem – „Państwowym Gospodarstwem Wodnym Wody Polskie”. Ustawa uregulowała też m.in. kwestie udzielania zgód wodnoprawnych gospodarowanie mieniem Skarbu Państwa, zawarte w dziale VI ustawy. W świetle przyjętych rozwiązań oraz kwestie praw właścicielskich w stosunku do wód publicznych.
Źródło: Codzienny Newsletter Informacyjny PAP
